![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() |
Oscar: Ik was 7 weken toen ik naar mijn
baasjes ging. Ik heb gehoord dat ik bij iemand in de woonkamer
geboren ben. En op die manier bijna altijd in de gaten ben
gehouden. Ik weet niet beter dan steeds als ik wat te eten had
gekregen ik op een krant werd gezet. Was wel toevallig want
steeds als ik wat gegeten had moest ik best wel nodig! Gelukkig
waren mijn baasjes zo slim om ook kranten neer te leggen. Maar na
een paar dagen werd ik steeds als ik op een krant ging zitten de
tuin in gedragen. Dus als ik iets moest doen ging ik maar bij de
krant zitten, soms expres ernaast en waren ze te laat, hahaha. Er
kwamen per dag steeds minder kranten te liggen, na een week of 2
nog maar eentje vlakbij de deur. En plots was ook die weg. Dus
ging ik maar bij de deur zitten als ik nodig moest.
's Nachts sliep ik in de bench, nou ja, kijk, dat was mijn eigen
huisje, dus daar deed ik natuurlijk niets in als ik moest. Maar
ik ging wel bijtijds lopen piepen janken zodat ik naar buiten
kon.
Overdag was ik er zo aan gewent dat ik in de tuin moest poepen en
plassen, dat toen ze me een riem omdeden, ik niet in de gaten had
dat het de bedoeling was dat ik dan langs de weg wat moest
doen.
Nu ben ik drie jaar en heb gewoon geen zin meer om iets in de
tuin te doen. Dus als ik moet dan ga ik naar de RIEM zitten
staren tot ik bijna ontplof. En ik met me baasje(s) en Thara naar
buiten kan.
Thara:Ik ben in een schuur geboren en ben met
10 weken naar me baasjes gegaan. Ik had het lekker makkelijk. Als
ik wat moest doen, dan deed ik dat gewoon. Niemand die me op een
speciale plek dropte om wat te doen. In de hele bak lag stro en
dat werd iedere dag ververst.
Mijn baasjes legde kranten op de vloer neer, nou da's leuk om mee
te spelen en door de hele kamer te slepen toch? Enne als ik iets
moest doen, dan ging ik door me achterpoten en was ik zo klaar.
Me baasjes kwamen steeds te laat.Dus steeds als ik klaar was werd
ik buiten op het gras gezet, en hoefde ik niet meer. Het heeft
weken geduurd voordat ik in de gaten had dat ik eigenlijk naar
buiten moest om iets te doen.
Oscar: Ik vond het wel tof daar in die
woonkamer waar ik geboren ben. Er waren altijd mensen om me heen.
En als ik het woord puppies hoorde dan liep ik met me vier
andere broertjes naar dat geluid toe en kregen we allemaal een
aai over onze bol.
Ik had snel in de gaten dat als me baasje Oscar riep en
met z'n vinger een "kom-naar-me-toe-beweging maakte dat ik moest
komen. Dus als ik um zag en ik zag z'n vinger die beweging maken
dan kwam ik, hoefde hij me al niet meer te roepen en ging ik naar
um toe.
Houd me baasje z'n hand rechtop-gestrekt (een "stop-teken") dan
blijf ik zitten of liggen of staan waar ik op dat moment ben en
verzet geen stap meer.
Thara: Ik heb dus tot mijn 10e week in een schuur gezeten en wist niet wat mensengeluid was. Ik hoorde wel wat maar snapte niet waar het vandaan kwam laat staan dat ik luisterde. Na een week of 2 had ik het in de gaten. Dus zodra ik een mensengeluid hoorde ging ik erop af. Maar zelfs nu nog doe ik soms gewoon alsof ik oost-indisch doof ben. En die Oscar die gaat er gelijk als een speer vandoor naar het geluid als ik z'n naam hoort. Nou als ik nog even iets te doen heb, heb ik even geen tijd.
EtenWat eten betreft zijn wij Labradors allemaal
hetzelfde. Staat er een bak met eten dan moet ie ook helemaal op.
Als ze um bijvullen, dat eten we ook dat op. Als we weleens bij
de buren zijn dan eten we daar de voerbak van de buurhonden
helemaal leeg.
Zo af en toe zijn we eigenlijk iets te dik en dan krijgen we niet
zo veel brokken als normaal. Gelukkig krijgen we dan sperciebonen
bij het diner! Yammie !!
Thara: Ik heb een keer alle hondenbrokken van
de buren opgegeten, maar er stond ook nog kippenvoer en mest,
hmmm nou dat was smullen !!
Maar me baasje deed zo raar toen ie mij zag, want ik kon niet
echt meer lekker lopen met de dikke buik. Het leek wel alsof ik
een voetbal had ingeslikt.
Wist ik veel dat dat helemaal niet goed is voor me maag, want ik
moest naar de dierenarts om te kijken of ik geen GEDRAAIDE MAAG
had. En ik heb dagen daarna maar heel weinig te eten gekregen.
Het heeft een week geduurd voordat ik er weer een beetje normaal
uitzag.
Oscar: Toen ik bij m'n baasjes kwam hadden ze
speciaal voor mij een BENCH neergezet. Daarin lag een deken een
kartonnen doos en wat speeltjes. Dat was mijn EIGEN en VEILIGE
plek.(zie album 1)
Als ik alleen thuis moest blijven dat zeiden me baasjes "plaats"
en ging ik m'n bench in. En bleef rustig wachten totdat ze weer
thuis waren. Niks aan de hand.
Ik weet nog dat me baasjes een keer bezoek hadden van iemand met
een hele drukke hond. Nou dat vond ik maar niks en heb de hele
tijd in me bench gezeten, lekker puh, in me eigen huisje.
Vlak voordat THARA bij ons kwam wonen hebben m'n baasjes de bench
weggehaald en nu is me mand, mijn EIGEN plek. En Thara heeft haar
eigen mand. Overdag wisselen we nogal eens van plek. Maar 's
nachts liggen we allebei in onze eigen mand.
Thara: Die bench waar Oscar het net over had,
nou da's helemaal niks voor mij. Toen ik erin werd gelokt met een
brokje eten, at ik dat brokje snel op en ging snel weer naar me
baasje of naar Oscar.
Ook hebben ze de deur van de bench weleens dicht gedaan en mij
erin! Dus hard gaan JANKEN, PIEPEN, tot dat ik er uit mag. Ik
snap niet dat Oscar dat zo'n leuk ding vind. Gelukkig heb ik lang
genoeg volgehouden zodat dat vreselijke ding al na een week of 2
op zolder werd gezet.
Oscar: Toen ik nog heel jong was werd ik
één keer in de week in de auto gehezen, met bench en
al. Na drie kwartier mocht ik er dan weer uit en gingen we spelen
met andere honden. Me baasje was er bij en liep met een "KLIKKER
en veel SNOEPJES achter me aan. Maar ik vond die andere honden
veels te leuk. (zie album 1)
Thuis deed me baasje hetzelfde met die KLIKKER en die SNOEPJES,
maar waren er geen andere honden bij om mee te spelen. Nou dan
m'n aandacht maar bij de baas. En zo heb ik leren, zitten, af,
blijf, los en nog meer dingen. Als ik nu die KLIKKER hoor dan
spits ik me oren (voor zover dat kan met de hangflappen van me)
en luister naar de baas. Maar zonder klikker luister ik ook heel
goed hoor!!
Thara: Ik snapte niet wat Oscar nou allemaal
deed als die dat gekke mensengeluid hoorde. Totdat ik meegenomen
werd in de auto en na een kwartiertje rijden met nog meer honden
en hun baasjes in een stal kwam. Daar had me baasje een KLIKKER
en lekkere SNOEPJES, nou dat leek me wel wat. Die andere honden
doen maar, ik let wel op me baas, want die KLIKT op de gekste
momenten en dan krijg ik wat lekkers.
En zo heb ik dezelfde dingen geleerd als Oscar. Maar dat gedoe
met die handen snap ik niet!
Oscar:Toen ik pas bij mijn baasjes was, zag
ik dat ze in de tuin een hele grote plas met water hadden liggen.
Dat moest ik eens verkennen!!! Hè néé getver!! Ik
kukkel d'r helemaal in van kop tot staart en was drijfnat!
Nou sindsdien hoeft die vijver van mij niet meer en loop er met
een boog omheen. Onder de douche gaan vind ik niet zo heel erg
meer als toen ik nog heel klein was, maar echt fijn vind ik het
nog steeds niet.
Van de zomer was het heel erg warm, toen vond ik het wel lekker
om wat pootje te baaien in het badje, maar kopje onder zie je mij
niet gaan! (zie album 5)
Thara:Ik hoorde al heel snel van Oscar dat we
in vijver in de tuin hadden. Dat moest ik eens even onderzoeken!
Wauw wat een te gek ding is dat. Ik plons d'r aan de ene kant in
en zwem dan naar de overkant en kluiter d'r weer uit. En dan snel
naat binnen om het me baasjes te vertellen!
Nou ik geloof dat ze er niet zo blij mee waren, want eerst werd
er een gaasheb omheen gezet. Ha ha, alsof dat helpt! Dan kruip ik
er toch onderdoor, kan ik nog de vijver in.
Jippie!!(zie album 4)
Tegenwoordig lukt het me helaas niet meer, ze hebben er draad
omheen gezet en als ik dat aanraak krijg ik eventjes een heel
raar gevoel door me lijf. Dus die vijver kan ik vergeten. Maar
gelukkig hebben de buren er ook eentje! Dus als ik daar ben kan
ik weer lekker zwemmen!!
Het aan de lijn uitlaten van onze twee Labradors kan soms
verrassend zijn. Oscar moet als reu zijnde natuurlijk bij iedere
boom even stoppen. Thara wacht dan rustig af, en gaat soms zelfs
maar d'rbij zitten. Thara kent het commando "volg" en heeft dus
niet de neiging om je over straat te sleuren.
Zo hebben ze hier in de buurt honden die ze niet zo aardig
vinden. Dan merk je de kracht die ze met z'n 2en hebben! Zet je
schrap want ze zouden je zo mee kunnen nemen.
Gelukkig valt het in de praktijk meestal wel mee. Lijn strak
houden, en "rustig" zeggen, dan houden ze zich wel in.
In het bos lopen vinden ze het einde! In het begin gaan ze er als
twee tornado's vandoor. Maar even daarna zoeken ze de baas wel
weer op. En blijven dan redelijk in de buurt. Thara houd daarbij
Oscar constant in de gaten, ze verliesd um niet uit het oog. Wat
Thara doet maakt Oscar niet zo veel uit, hij gaat z'n gang
wel.
Oscar: Vanaf een week of 8 moest ik al aan de
riem. Jammer alleen dat ie eigenlijk te kort voor me is. Ik wil
altijd net een stukje verder dan ik kan. Ik blijf het proberen,
maar me baasjes trappen er niet in.
Als we een flink eind gelopen hebben doet me baas, als het rustig
is, de riem los en mag ik helemaal alleen naar huis toe lopen.
Maar ik blijf wel vlakbij de baas!
Thara: Ik heb op puppycursus gemerkt dat het
eigenijk best wel heel leuk is om aan de riem te lopen want ik
kreeg steeds wat lekkers. Tegenwoordig zegt me baasje alleen maar
"volg" en dan blijf ik netjes naast um lopen en verlies um niet
uit het oog. Het is soms wel lastig met die Oscar samen aan de
riem uit te gaan. Hij moet zo nodig stoppen bij iedere boom, niks
an!
In het bos vind ik het reuze fijn, maar ik hou Oscar wel goed in
de gaten. Want waar hij gaat, ga ik ook!
We vinden het helemaal te wauw te gek als er visite komt.
Sommige menswezens kennen we al een tijdje en we weten precies
wat we kunnen verwachten.
We zullen geen namen noemen maar een voorbeeld. Als J komt dan
zijn we zo blij, we springen dan zo hoog mogelijk tegen d'r op,
en niet voor niks want meestal heeft ze een lekker koekje bij
zich. En als lokkertje heeft ze ook nog eens een lekker luchtje
op, daar willen we meer van ruiken.
Als G komt dan is het helemaal feest, die heeft van die leuke
truitjes aan en ze lacht zo lekker hard als wij d'r an komen
huppelen. Dat wordt weer lekker springen!
Maar als T komt dan weten we dat springen zinloos is, want dan
reageert ie helemaal niet.
Laatst was I hier een paar nachten te logeren. Nou dat was feest.
Want al snel hadden we in de gaten dat als I naar beneden kwam
d'r ook koekjes te verdienen waren. Dus zodra we boven iets
hoorden gingen we al bij de deur aandachtig zitten luisteren of
ze al naar beneden kwam.
En dan heb je ook nog N, daar springen we ook niet tegenop omdat
ze dat maar niks vind. Maar die witte sokjes van d'r vinden we
wel reuze leuk!
Naast onze ondeugende buien doen we ook ons best om iets heel
goed of netjes te doen zodat we iets lekkers krijgen. Meestal
krijgen we dan een hondenkoekje. Maar waar je ons nog het meest
een plezier mee doet is een stuk komkommer, een stukje paprika,
appel, banaan.
Gewone mensenkoekjes krijgen we niet. Maar af en toe een stuk
bruin brood, nou daar zeggen we geen nee tegen.
Oscar: Toen Thara hier nog niet was speelde
ik meer met mijn baasjes dan nu. Maar ik bepaal zelf wel met wie
en wanneer ik wil spelen. Als ik met me baasje wil spelen leg ik
gewoon een speeltje op zijn benen, in de hoop dat ie um weggooid,
dan kan ik um weer terugbrengen.
Maar dan kan je wel weer zien wie de baas is, want soms gooit ie
het speeltje niet weg voor me. Dan ga ik heel zielig bij z'n
voeten liggen en um smekend met de droevigste ogen aankijken.
Thara wil bijna altijd wel met mij spelen, maar als ik daar nou
eens geen zin in heb? Nou dan grom en mopper ik wel naar d'r. En
als ze echt te ver gaat dan geef ik d'r weleens een knauw (niet
te hard natuurlijk).
Thara: Die slome Oscar heeft lang niet altijd
zin om met me te spelen. Maar dan ga ik um net zo lang lopen
pesten totdat ie wel reageert. Maar soms krijg ik een knauw van
um. Nou dat laat ik niet op me zitten, en grom, brom en knauw
lekker terug. Maar als we buiten zijn in de tuin is het meestal
feest! Ik ga dan stilletjes op Oscar af, en als ik heel zielig
met me pootje naar um wijs. Dan gaat ie me achterna, en rennen we
allemaal rondjes om de struiken of de vijver.
Soms lopen we best wel erg hard en moeten onze baasjes oppassen
dat ze niet in de weg staan!! ha ha ha. (zie
album5)
Met z'n alle spelen is wel het leukst dan rennen onze baasjes net
zo hard door de tuin. Gooien een bal, die we dan braaf
terugbrengen.
Zowel Thara als Oscar zijn vanaf heel jong al met de auto
meegegaan. Zodra ze het slot van de achterklep horen zitten ze al
klaar om erin te springen.
Er zit een hondenrek in de auto om te voorkomen dat ze door de
hele auto kunnen. En de eerste minuut is het even vechten om een
plaatje, maar daarna is het rustig achterin. Oscar zit altijd,
ook op de langere ritten. Thara gaat liggen en hoor of zie je de
hele tijd niet.
Oscar: Ik vind het reuze tof als een van de
baasjes gaat stofzuigen. Gelukkig verharen we altijd wel wat
zodat het iedere dag moet gebeuren. Nou zodra de stofzuiger
tevoorschijn komt loop ik eer achteraan. Soms duurt het me te
lang en ga ik er maar voor lopen zodat me baasje me niet
vergeet.
Maar op het eind is het altijd zover! Dan wordt ik lekker
gestofzuigd, en als me baasje me een seintje geeft ga ik met twee
poten tegen um op staan, dan kan die m'n buik ook nog even
doen!
Thara: Iedere dag is het weer raak! Dan komt de stofzuiger tevoorschijn en holt Oscar d'r als een gek achteraan. Ik vind het wel leuk maar vind het ook een beetje eng. Wat ik wel leuk vind is om net daar te gaan liggen waar me baasje nog moet stofzuigen, hahaha, dan ga ik daarna weer ergens anders liggen, en daar moet ik ook nog wezen!
GraafwerkzaamhedenThara: Dit is mijn lievelingswerk. Oscar doet
dat nooit, maar ik kan er wel wat van.
Afgelopen voorjaar kwam ik er achter dat ik met me pootjes heel
goed onder het hek door kan graven en dan de tuin van de buren
eens beter kan bekijken. Helaas maakte me baasje dat stuk dan
weer dicht zodat ik er daar niet meer onderdoor kon.
Maar ik ben zo gek nog niet, ik vond steeds wel weer een nieuwe
plek waar ik onder het hek door kon graven. Ik blijf het nog
steeds proberen maar de baasjes hebben de hele tuin doorgelopen
en ik heb nog geen nieuwe plek voor m/n graaf werkzaamheden
kunnen vinden.
In november 2003 was het zover, Thara was een maand of 14 en
de eerste loopsheid kondigde zich aan. Totaal heeft het ongeveer
2 weken geduurd. Na een dag of 10 was het het ergst en was Oscar
niet meer te houden, liep de hele dag hijgend om d'r heen, en
heeft toen ook twee dagen niks gegeten. Thara:
Ik snapte niet precies wat er nou gebeurde in november maar Oscar
deed ineens zo ontzettend aardig tegen me. Ik kreeg steeds en dom
broekje aan. En mocht niet meer 's nachts bij Oscar slapen.
Niet dat ik dat nou zo erg vond want ik mocht op bed slapen,
terwijl wij nooit boven komen. Ik wist het precies als de baasjes
ons 's avonds uit hadden gelaten en de lichten gingen uit, dan
ging ik vast voor de trap zitten zodat ik naar boven gedragen kon
worden. Dan sprong ik op het voeteneind en bleef daar lekker de
hele nacht liggen. Natuurlijk was ik 's ochtends wel weer heel
blij als ik Oscar zag, maar wat was toch die rare blik in z'n
ogen?
Oscar bleef de hele dag maar achter me aanlopen en probeerde me
vooruit de duwen, maar ik kan toch zelluf lopen?? Deed ie dat dan
kwma het baasje steeds naar ons toe zodat ik zelf weer kon lopen.
(zie album 6)
Oscar: Hmm, ik zal het nooit vergeten! Wat
was ik verliefd zeg in november. Nooit in de gaten gehad dat
Thara zo'n lekker ding was. Ik hield 'r constant in de gaten. Als
zij in de mand lag, ging ik ernaast liggen.
Op een gegeven moment was het zo erg met me dat ik echt niet meer
zonder haar kon. Ik had ook geen trek meer om m'n eten, en heb
twee dagen niks gegeten. Als ik 'r niet zag ging ik heel hard
janken. Ze is een keer één dag niet thuis geweest. Toen
ik haar aan zag komen lopen ging ik heel hard blaffen en janken
en sprong bijna over het hek heen.
Februari 2004: M'n baasjes zijn een weekend weg geweest, en
wij mochten gelukkig mee. Heel veel gelopen door het bos. Maar
ook langs een beek. Op de wandelroute kwamen we ineens een
wildrooster tegen. Nou daar zetten wij geen poot op dus hè!!
Toen is een baasje naar de overkant van de beek gegaan en heeft
ons geroepen. Maar oh shit o shit, dan moesten we door de beek
gaan zwemmen.
Thara: Toen ik me baasje aan de overkant zag staan en hij me riep
wilde ik heel graag naar um toe, en omdat ik vandaag toch al tot
me buik in het water had gestaan waagde ik de gok maar. Ik sprong
in de beek, en ja hoor me pootjes haalde de grond niet, dan maar
spartelen naar de overkant. Hè hè eindelijk bij me
baasje.
Oscar: Toen ik Thara aan de overkant zag staan wilde ik er toch
ook wel heen. En als grote broer wilde ik me niet laten kennen.
Dus sprong ik er ook maar heen. Ha ha ik ben groter dus kon naar
de overkant lopen, maar was wel drijfnat, dus maar even
uitschudden als ik bij me baassie ben.
Oktober 2004: Dit stukje gaat
over Thara (nu 2 jaar ong).Thara heeft als puppy de beginnersles
puppy gevolgd. Dat ging op de cursus werkelijk helemaal perfect,
gewoon een beetje eng zo goed als ze luisterde.
Thuis gekomen was Oscar d'r natuurlijk weer, en dan is het alleen
maar feest. We hebben geprobeerd met beide honden naar dezelfde
cursus te gaan, maar dat was een ramp. Geen van beide luisterde
echt goed, en de aandacht krijgen ging bijna niet. Ze hadden
alleen maar aandacht voor elkaar.
Daarbij kwam dat Oscar, ondanks dat ie niet echt de baas is, in
de verdeding ging als een andere hond met Thara wilde spelen, dit
vond ie niet leuk, hij mopperde, en gromde wat, verder niks.
Ze hangt heel erg aan hem zodra hij in de buurt is. Ben je alleen
met haar dan heeft ze alleen maar aandacht voor de "baas".
Zo ging het ook op de vervolgles toen ze een jaar oud was. Sinds
september zit ze op "beginners behendigheidstraining" bij het HOS
(zie link-pagina).
Ook deze cursus doet ze zonder Oscar. De cursus is nog niet
helemaal afgerond maar wil toch vertellen dat het buiten
vewachting goed gaat hier.
Hoogspringen, Breedspringen en de Slang gaan perfect. Ook de
Schuine Schutting lopen vind ze geweldig.
Over een smalle plank bijna 1,5 meter boven de grond doet ze
uiterst geconcentreerd, andere honden kunnen blaffen en doen wat
ze willen, ze loopt kaarsrecht over de plank (zie foto's in ALBUM
7).
Slalom om de paaltjes wordt nog geoefend en door een band
heenspringen gaat aardig goed. Als ze zo doorgaat dan kan ze de
vervolgcursus gaan doen. Voorwaarde is wel dat ze dan alle
hindernissen "los" doet, dus niet aangelijnd, dat wordt ng even
oefenen.
Of we deze cursus met de altijd blije en (iets te) enthousiaste
Oscar gaan doen is nog niet zeker. Hij heeft wat hartproblemen,
die met afvallen goed op te lossen zijn. Ondertussen is Oscar voldoende afgevallen
en hoeven we ons geen zorgen te maken om de zg. vetzucht rond zijn
hart. Echter ook Thara is aan
de lijn, zij is na de sterilisatie een stukkie breder geworden.
Door aanpassen van eten en de cursus gaat dat alweer stukken
beter.
23 oktober 2004 heeft Thara de
10e en laatste les behendigheidstraining gehad. Bijna boven
verwachting van de baasjes heeft ze het perfect gedaan. Niet om
nou wedstrijden te gaan lopen. Maar Thara heeft er reuze veel lol
in. Het wederzijdse vertrouwen is enorm toegenomen.
Of ze nou door een dichte slurf, over een wip, over een smalle
plank of door een hangende band moet springen. Ze doet ut
gewoon.
Begin volgend jaar moet ze een toets doen om toegelaten te worden
tot de gevorderde behendigheidstraining. Dit omdat bij deze
cursus in principe alle honden-op-cursus los lopen. De honden
moeten dus wel goed luisteren en onder appèl staan, anders
wordt het een grote ongeoragniseeerde bende.
Vanaf volgende week gaan we met Oscar (nu bijna 4) deel 2
gehoorzaamheid volgen. Dit om ook met alleen hem iets leuks te
gaan doen waar hij en wij iets aan hebben.
Aangezien zijn hart helaas niet helemaal 100% was een paar maand
geleden, bezien we nog of we ook met hem de behendigheidstraining
gaan doen. Ook twijfelen we nog omdat ie nogal heel erg
enthousiast reageert, vandaar de 2e cursus
gehoorzaamheid.Ondertussen is gebleken dat hij een soort van vetzucht heeft,
dus inmiddels is hij goed afgevallen, en Thara ook. Dus de problemen
met Oscar zijn verleden tijd. We moeten hem in ieder geval niet zwaarder
zien te krijgen.