Zindelijk maken	Leren luisteren	Eten	De bench
Op de cursus	Water	Uitlaten	Bezoek
Tussendoortjes	Spelen	In de auto	Stofzuigen
Graven	Loopsheid	Zwemmen	Training(25/10/04)

Oscar: Ik was 7 weken toen ik naar mijn baasjes ging. Ik heb gehoord dat ik bij iemand in de woonkamer geboren ben. En op die manier bijna altijd in de gaten ben gehouden. Ik weet niet beter dan steeds als ik wat te eten had gekregen ik op een krant werd gezet. Was wel toevallig want steeds als ik wat gegeten had moest ik best wel nodig! Gelukkig waren mijn baasjes zo slim om ook kranten neer te leggen. Maar na een paar dagen werd ik steeds als ik op een krant ging zitten de tuin in gedragen. Dus als ik iets moest doen ging ik maar bij de krant zitten, soms expres ernaast en waren ze te laat, hahaha. Er kwamen per dag steeds minder kranten te liggen, na een week of 2 nog maar eentje vlakbij de deur. En plots was ook die weg. Dus ging ik maar bij de deur zitten als ik nodig moest.
's Nachts sliep ik in de bench, nou ja, kijk, dat was mijn eigen huisje, dus daar deed ik natuurlijk niets in als ik moest. Maar ik ging wel bijtijds lopen piepen janken zodat ik naar buiten kon.
Overdag was ik er zo aan gewent dat ik in de tuin moest poepen en plassen, dat toen ze me een riem omdeden, ik niet in de gaten had dat het de bedoeling was dat ik dan langs de weg wat moest doen.
Nu ben ik drie jaar en heb gewoon geen zin meer om iets in de tuin te doen. Dus als ik moet dan ga ik naar de RIEM zitten staren tot ik bijna ontplof. En ik met me baasje(s) en Thara naar buiten kan.

Thara:Ik ben in een schuur geboren en ben met 10 weken naar me baasjes gegaan. Ik had het lekker makkelijk. Als ik wat moest doen, dan deed ik dat gewoon. Niemand die me op een speciale plek dropte om wat te doen. In de hele bak lag stro en dat werd iedere dag ververst.
Mijn baasjes legde kranten op de vloer neer, nou da's leuk om mee te spelen en door de hele kamer te slepen toch? Enne als ik iets moest doen, dan ging ik door me achterpoten en was ik zo klaar. Me baasjes kwamen steeds te laat.Dus steeds als ik klaar was werd ik buiten op het gras gezet, en hoefde ik niet meer. Het heeft weken geduurd voordat ik in de gaten had dat ik eigenlijk naar buiten moest om iets te doen.

Naar begin

Oscar: Ik vond het wel tof daar in die woonkamer waar ik geboren ben. Er waren altijd mensen om me heen. En als ik het woord puppies hoorde dan liep ik met me vier andere broertjes naar dat geluid toe en kregen we allemaal een aai over onze bol.
Ik had snel in de gaten dat als me baasje Oscar riep en met z'n vinger een "kom-naar-me-toe-beweging maakte dat ik moest komen. Dus als ik um zag en ik zag z'n vinger die beweging maken dan kwam ik, hoefde hij me al niet meer te roepen en ging ik naar um toe.
Houd me baasje z'n hand rechtop-gestrekt (een "stop-teken") dan blijf ik zitten of liggen of staan waar ik op dat moment ben en verzet geen stap meer.

Thara: Ik heb dus tot mijn 10e week in een schuur gezeten en wist niet wat mensengeluid was. Ik hoorde wel wat maar snapte niet waar het vandaan kwam laat staan dat ik luisterde. Na een week of 2 had ik het in de gaten. Dus zodra ik een mensengeluid hoorde ging ik erop af. Maar zelfs nu nog doe ik soms gewoon alsof ik oost-indisch doof ben. En die Oscar die gaat er gelijk als een speer vandoor naar het geluid als ik z'n naam hoort. Nou als ik nog even iets te doen heb, heb ik even geen tijd.

Naar begin

Wat eten betreft zijn wij Labradors allemaal hetzelfde. Staat er een bak met eten dan moet ie ook helemaal op. Als ze um bijvullen, dat eten we ook dat op. Als we weleens bij de buren zijn dan eten we daar de voerbak van de buurhonden helemaal leeg.
Zo af en toe zijn we eigenlijk iets te dik en dan krijgen we niet zo veel brokken als normaal. Gelukkig krijgen we dan sperciebonen bij het diner! Yammie !!

Thara: Ik heb een keer alle hondenbrokken van de buren opgegeten, maar er stond ook nog kippenvoer en mest, hmmm nou dat was smullen !!
Maar me baasje deed zo raar toen ie mij zag, want ik kon niet echt meer lekker lopen met de dikke buik. Het leek wel alsof ik een voetbal had ingeslikt.
Wist ik veel dat dat helemaal niet goed is voor me maag, want ik moest naar de dierenarts om te kijken of ik geen GEDRAAIDE MAAG had. En ik heb dagen daarna maar heel weinig te eten gekregen. Het heeft een week geduurd voordat ik er weer een beetje normaal uitzag.

Naar begin

Oscar: Toen ik bij m'n baasjes kwam hadden ze speciaal voor mij een BENCH neergezet. Daarin lag een deken een kartonnen doos en wat speeltjes. Dat was mijn EIGEN en VEILIGE plek.(zie album 1)
Als ik alleen thuis moest blijven dat zeiden me baasjes "plaats" en ging ik m'n bench in. En bleef rustig wachten totdat ze weer thuis waren. Niks aan de hand.
Ik weet nog dat me baasjes een keer bezoek hadden van iemand met een hele drukke hond. Nou dat vond ik maar niks en heb de hele tijd in me bench gezeten, lekker puh, in me eigen huisje.
Vlak voordat THARA bij ons kwam wonen hebben m'n baasjes de bench weggehaald en nu is me mand, mijn EIGEN plek. En Thara heeft haar eigen mand. Overdag wisselen we nogal eens van plek. Maar 's nachts liggen we allebei in onze eigen mand.

Thara: Die bench waar Oscar het net over had, nou da's helemaal niks voor mij. Toen ik erin werd gelokt met een brokje eten, at ik dat brokje snel op en ging snel weer naar me baasje of naar Oscar.
Ook hebben ze de deur van de bench weleens dicht gedaan en mij erin! Dus hard gaan JANKEN, PIEPEN, tot dat ik er uit mag. Ik snap niet dat Oscar dat zo'n leuk ding vind. Gelukkig heb ik lang genoeg volgehouden zodat dat vreselijke ding al na een week of 2 op zolder werd gezet.

Naar begin

Oscar: Toen ik nog heel jong was werd ik één keer in de week in de auto gehezen, met bench en al. Na drie kwartier mocht ik er dan weer uit en gingen we spelen met andere honden. Me baasje was er bij en liep met een "KLIKKER en veel SNOEPJES achter me aan. Maar ik vond die andere honden veels te leuk. (zie album 1)
Thuis deed me baasje hetzelfde met die KLIKKER en die SNOEPJES, maar waren er geen andere honden bij om mee te spelen. Nou dan m'n aandacht maar bij de baas. En zo heb ik leren, zitten, af, blijf, los en nog meer dingen. Als ik nu die KLIKKER hoor dan spits ik me oren (voor zover dat kan met de hangflappen van me) en luister naar de baas. Maar zonder klikker luister ik ook heel goed hoor!!

Thara: Ik snapte niet wat Oscar nou allemaal deed als die dat gekke mensengeluid hoorde. Totdat ik meegenomen werd in de auto en na een kwartiertje rijden met nog meer honden en hun baasjes in een stal kwam. Daar had me baasje een KLIKKER en lekkere SNOEPJES, nou dat leek me wel wat. Die andere honden doen maar, ik let wel op me baas, want die KLIKT op de gekste momenten en dan krijg ik wat lekkers.
En zo heb ik dezelfde dingen geleerd als Oscar. Maar dat gedoe met die handen snap ik niet!

Naar begin

Oscar:Toen ik pas bij mijn baasjes was, zag ik dat ze in de tuin een hele grote plas met water hadden liggen. Dat moest ik eens verkennen!!! Hè néé getver!! Ik kukkel d'r helemaal in van kop tot staart en was drijfnat!
Nou sindsdien hoeft die vijver van mij niet meer en loop er met een boog omheen. Onder de douche gaan vind ik niet zo heel erg meer als toen ik nog heel klein was, maar echt fijn vind ik het nog steeds niet.
Van de zomer was het heel erg warm, toen vond ik het wel lekker om wat pootje te baaien in het badje, maar kopje onder zie je mij niet gaan! (zie album 5)

Thara:Ik hoorde al heel snel van Oscar dat we in vijver in de tuin hadden. Dat moest ik eens even onderzoeken! Wauw wat een te gek ding is dat. Ik plons d'r aan de ene kant in en zwem dan naar de overkant en kluiter d'r weer uit. En dan snel naat binnen om het me baasjes te vertellen!
Nou ik geloof dat ze er niet zo blij mee waren, want eerst werd er een gaasheb omheen gezet. Ha ha, alsof dat helpt! Dan kruip ik er toch onderdoor, kan ik nog de vijver in. Jippie!!(zie album 4)
Tegenwoordig lukt het me helaas niet meer, ze hebben er draad omheen gezet en als ik dat aanraak krijg ik eventjes een heel raar gevoel door me lijf. Dus die vijver kan ik vergeten. Maar gelukkig hebben de buren er ook eentje! Dus als ik daar ben kan ik weer lekker zwemmen!!

Naar begin

Het aan de lijn uitlaten van onze twee Labradors kan soms verrassend zijn. Oscar moet als reu zijnde natuurlijk bij iedere boom even stoppen. Thara wacht dan rustig af, en gaat soms zelfs maar d'rbij zitten. Thara kent het commando "volg" en heeft dus niet de neiging om je over straat te sleuren.
Zo hebben ze hier in de buurt honden die ze niet zo aardig vinden. Dan merk je de kracht die ze met z'n 2en hebben! Zet je schrap want ze zouden je zo mee kunnen nemen.
Gelukkig valt het in de praktijk meestal wel mee. Lijn strak houden, en "rustig" zeggen, dan houden ze zich wel in.
In het bos lopen vinden ze het einde! In het begin gaan ze er als twee tornado's vandoor. Maar even daarna zoeken ze de baas wel weer op. En blijven dan redelijk in de buurt. Thara houd daarbij Oscar constant in de gaten, ze verliesd um niet uit het oog. Wat Thara doet maakt Oscar niet zo veel uit, hij gaat z'n gang wel.
Oscar: Vanaf een week of 8 moest ik al aan de riem. Jammer alleen dat ie eigenlijk te kort voor me is. Ik wil altijd net een stukje verder dan ik kan. Ik blijf het proberen, maar me baasjes trappen er niet in.
Als we een flink eind gelopen hebben doet me baas, als het rustig is, de riem los en mag ik helemaal alleen naar huis toe lopen. Maar ik blijf wel vlakbij de baas!
Thara: Ik heb op puppycursus gemerkt dat het eigenijk best wel heel leuk is om aan de riem te lopen want ik kreeg steeds wat lekkers. Tegenwoordig zegt me baasje alleen maar "volg" en dan blijf ik netjes naast um lopen en verlies um niet uit het oog. Het is soms wel lastig met die Oscar samen aan de riem uit te gaan. Hij moet zo nodig stoppen bij iedere boom, niks an!
In het bos vind ik het reuze fijn, maar ik hou Oscar wel goed in de gaten. Want waar hij gaat, ga ik ook!

Naar begin

We vinden het helemaal te wauw te gek als er visite komt. Sommige menswezens kennen we al een tijdje en we weten precies wat we kunnen verwachten.
We zullen geen namen noemen maar een voorbeeld. Als J komt dan zijn we zo blij, we springen dan zo hoog mogelijk tegen d'r op, en niet voor niks want meestal heeft ze een lekker koekje bij zich. En als lokkertje heeft ze ook nog eens een lekker luchtje op, daar willen we meer van ruiken.
Als G komt dan is het helemaal feest, die heeft van die leuke truitjes aan en ze lacht zo lekker hard als wij d'r an komen huppelen. Dat wordt weer lekker springen!
Maar als T komt dan weten we dat springen zinloos is, want dan reageert ie helemaal niet.
Laatst was I hier een paar nachten te logeren. Nou dat was feest. Want al snel hadden we in de gaten dat als I naar beneden kwam d'r ook koekjes te verdienen waren. Dus zodra we boven iets hoorden gingen we al bij de deur aandachtig zitten luisteren of ze al naar beneden kwam.
En dan heb je ook nog N, daar springen we ook niet tegenop omdat ze dat maar niks vind. Maar die witte sokjes van d'r vinden we wel reuze leuk!

Naar begin

Naast onze ondeugende buien doen we ook ons best om iets heel goed of netjes te doen zodat we iets lekkers krijgen. Meestal krijgen we dan een hondenkoekje. Maar waar je ons nog het meest een plezier mee doet is een stuk komkommer, een stukje paprika, appel, banaan.
Gewone mensenkoekjes krijgen we niet. Maar af en toe een stuk bruin brood, nou daar zeggen we geen nee tegen.

Naar begin

Oscar: Toen Thara hier nog niet was speelde ik meer met mijn baasjes dan nu. Maar ik bepaal zelf wel met wie en wanneer ik wil spelen. Als ik met me baasje wil spelen leg ik gewoon een speeltje op zijn benen, in de hoop dat ie um weggooid, dan kan ik um weer terugbrengen.
Maar dan kan je wel weer zien wie de baas is, want soms gooit ie het speeltje niet weg voor me. Dan ga ik heel zielig bij z'n voeten liggen en um smekend met de droevigste ogen aankijken.
Thara wil bijna altijd wel met mij spelen, maar als ik daar nou eens geen zin in heb? Nou dan grom en mopper ik wel naar d'r. En als ze echt te ver gaat dan geef ik d'r weleens een knauw (niet te hard natuurlijk).

Thara: Die slome Oscar heeft lang niet altijd zin om met me te spelen. Maar dan ga ik um net zo lang lopen pesten totdat ie wel reageert. Maar soms krijg ik een knauw van um. Nou dat laat ik niet op me zitten, en grom, brom en knauw lekker terug. Maar als we buiten zijn in de tuin is het meestal feest! Ik ga dan stilletjes op Oscar af, en als ik heel zielig met me pootje naar um wijs. Dan gaat ie me achterna, en rennen we allemaal rondjes om de struiken of de vijver.
Soms lopen we best wel erg hard en moeten onze baasjes oppassen dat ze niet in de weg staan!! ha ha ha. (zie album5)
Met z'n alle spelen is wel het leukst dan rennen onze baasjes net zo hard door de tuin. Gooien een bal, die we dan braaf terugbrengen.

Naar begin

Zowel Thara als Oscar zijn vanaf heel jong al met de auto meegegaan. Zodra ze het slot van de achterklep horen zitten ze al klaar om erin te springen.
Er zit een hondenrek in de auto om te voorkomen dat ze door de hele auto kunnen. En de eerste minuut is het even vechten om een plaatje, maar daarna is het rustig achterin. Oscar zit altijd, ook op de langere ritten. Thara gaat liggen en hoor of zie je de hele tijd niet.

Naar begin

Oscar: Ik vind het reuze tof als een van de baasjes gaat stofzuigen. Gelukkig verharen we altijd wel wat zodat het iedere dag moet gebeuren. Nou zodra de stofzuiger tevoorschijn komt loop ik eer achteraan. Soms duurt het me te lang en ga ik er maar voor lopen zodat me baasje me niet vergeet.
Maar op het eind is het altijd zover! Dan wordt ik lekker gestofzuigd, en als me baasje me een seintje geeft ga ik met twee poten tegen um op staan, dan kan die m'n buik ook nog even doen!

Thara: Iedere dag is het weer raak! Dan komt de stofzuiger tevoorschijn en holt Oscar d'r als een gek achteraan. Ik vind het wel leuk maar vind het ook een beetje eng. Wat ik wel leuk vind is om net daar te gaan liggen waar me baasje nog moet stofzuigen, hahaha, dan ga ik daarna weer ergens anders liggen, en daar moet ik ook nog wezen!

Naar begin

Thara: Dit is mijn lievelingswerk. Oscar doet dat nooit, maar ik kan er wel wat van.
Afgelopen voorjaar kwam ik er achter dat ik met me pootjes heel goed onder het hek door kan graven en dan de tuin van de buren eens beter kan bekijken. Helaas maakte me baasje dat stuk dan weer dicht zodat ik er daar niet meer onderdoor kon.
Maar ik ben zo gek nog niet, ik vond steeds wel weer een nieuwe plek waar ik onder het hek door kon graven. Ik blijf het nog steeds proberen maar de baasjes hebben de hele tuin doorgelopen en ik heb nog geen nieuwe plek voor m/n graaf werkzaamheden kunnen vinden.

Naar begin

In november 2003 was het zover, Thara was een maand of 14 en de eerste loopsheid kondigde zich aan. Totaal heeft het ongeveer 2 weken geduurd. Na een dag of 10 was het het ergst en was Oscar niet meer te houden, liep de hele dag hijgend om d'r heen, en heeft toen ook twee dagen niks gegeten. Thara: Ik snapte niet precies wat er nou gebeurde in november maar Oscar deed ineens zo ontzettend aardig tegen me. Ik kreeg steeds en dom broekje aan. En mocht niet meer 's nachts bij Oscar slapen.
Niet dat ik dat nou zo erg vond want ik mocht op bed slapen, terwijl wij nooit boven komen. Ik wist het precies als de baasjes ons 's avonds uit hadden gelaten en de lichten gingen uit, dan ging ik vast voor de trap zitten zodat ik naar boven gedragen kon worden. Dan sprong ik op het voeteneind en bleef daar lekker de hele nacht liggen. Natuurlijk was ik 's ochtends wel weer heel blij als ik Oscar zag, maar wat was toch die rare blik in z'n ogen?
Oscar bleef de hele dag maar achter me aanlopen en probeerde me vooruit de duwen, maar ik kan toch zelluf lopen?? Deed ie dat dan kwma het baasje steeds naar ons toe zodat ik zelf weer kon lopen. (zie album 6)

Oscar: Hmm, ik zal het nooit vergeten! Wat was ik verliefd zeg in november. Nooit in de gaten gehad dat Thara zo'n lekker ding was. Ik hield 'r constant in de gaten. Als zij in de mand lag, ging ik ernaast liggen.
Op een gegeven moment was het zo erg met me dat ik echt niet meer zonder haar kon. Ik had ook geen trek meer om m'n eten, en heb twee dagen niks gegeten. Als ik 'r niet zag ging ik heel hard janken. Ze is een keer één dag niet thuis geweest. Toen ik haar aan zag komen lopen ging ik heel hard blaffen en janken en sprong bijna over het hek heen.

Naar begin

Februari 2004: M'n baasjes zijn een weekend weg geweest, en wij mochten gelukkig mee. Heel veel gelopen door het bos. Maar ook langs een beek. Op de wandelroute kwamen we ineens een wildrooster tegen. Nou daar zetten wij geen poot op dus hè!! Toen is een baasje naar de overkant van de beek gegaan en heeft ons geroepen. Maar oh shit o shit, dan moesten we door de beek gaan zwemmen.
Thara: Toen ik me baasje aan de overkant zag staan en hij me riep wilde ik heel graag naar um toe, en omdat ik vandaag toch al tot me buik in het water had gestaan waagde ik de gok maar. Ik sprong in de beek, en ja hoor me pootjes haalde de grond niet, dan maar spartelen naar de overkant. Hè hè eindelijk bij me baasje.
Oscar: Toen ik Thara aan de overkant zag staan wilde ik er toch ook wel heen. En als grote broer wilde ik me niet laten kennen. Dus sprong ik er ook maar heen. Ha ha ik ben groter dus kon naar de overkant lopen, maar was wel drijfnat, dus maar even uitschudden als ik bij me baassie ben.

Naar begin

Oktober 2004: Dit stukje gaat over Thara (nu 2 jaar ong).Thara heeft als puppy de beginnersles puppy gevolgd. Dat ging op de cursus werkelijk helemaal perfect, gewoon een beetje eng zo goed als ze luisterde.
Thuis gekomen was Oscar d'r natuurlijk weer, en dan is het alleen maar feest. We hebben geprobeerd met beide honden naar dezelfde cursus te gaan, maar dat was een ramp. Geen van beide luisterde echt goed, en de aandacht krijgen ging bijna niet. Ze hadden alleen maar aandacht voor elkaar.
Daarbij kwam dat Oscar, ondanks dat ie niet echt de baas is, in de verdeding ging als een andere hond met Thara wilde spelen, dit vond ie niet leuk, hij mopperde, en gromde wat, verder niks.
Ze hangt heel erg aan hem zodra hij in de buurt is. Ben je alleen met haar dan heeft ze alleen maar aandacht voor de "baas".
Zo ging het ook op de vervolgles toen ze een jaar oud was. Sinds september zit ze op "beginners behendigheidstraining" bij het HOS (zie link-pagina).
Ook deze cursus doet ze zonder Oscar. De cursus is nog niet helemaal afgerond maar wil toch vertellen dat het buiten vewachting goed gaat hier.
Hoogspringen, Breedspringen en de Slang gaan perfect. Ook de Schuine Schutting lopen vind ze geweldig.
Over een smalle plank bijna 1,5 meter boven de grond doet ze uiterst geconcentreerd, andere honden kunnen blaffen en doen wat ze willen, ze loopt kaarsrecht over de plank (zie foto's in ALBUM 7).
Slalom om de paaltjes wordt nog geoefend en door een band heenspringen gaat aardig goed. Als ze zo doorgaat dan kan ze de vervolgcursus gaan doen. Voorwaarde is wel dat ze dan alle hindernissen "los" doet, dus niet aangelijnd, dat wordt ng even oefenen.
Of we deze cursus met de altijd blije en (iets te) enthousiaste Oscar gaan doen is nog niet zeker. Hij heeft wat hartproblemen, die met afvallen goed op te lossen zijn. Ondertussen is Oscar voldoende afgevallen en hoeven we ons geen zorgen te maken om de zg. vetzucht rond zijn hart. Echter ook Thara is aan de lijn, zij is na de sterilisatie een stukkie breder geworden. Door aanpassen van eten en de cursus gaat dat alweer stukken beter.

23 oktober 2004 heeft Thara de 10e en laatste les behendigheidstraining gehad. Bijna boven verwachting van de baasjes heeft ze het perfect gedaan. Niet om nou wedstrijden te gaan lopen. Maar Thara heeft er reuze veel lol in. Het wederzijdse vertrouwen is enorm toegenomen.
Of ze nou door een dichte slurf, over een wip, over een smalle plank of door een hangende band moet springen. Ze doet ut gewoon.
Begin volgend jaar moet ze een toets doen om toegelaten te worden tot de gevorderde behendigheidstraining. Dit omdat bij deze cursus in principe alle honden-op-cursus los lopen. De honden moeten dus wel goed luisteren en onder appèl staan, anders wordt het een grote ongeoragniseeerde bende.
Vanaf volgende week gaan we met Oscar (nu bijna 4) deel 2 gehoorzaamheid volgen. Dit om ook met alleen hem iets leuks te gaan doen waar hij en wij iets aan hebben.
Aangezien zijn hart helaas niet helemaal 100% was een paar maand geleden, bezien we nog of we ook met hem de behendigheidstraining gaan doen. Ook twijfelen we nog omdat ie nogal heel erg enthousiast reageert, vandaar de 2e cursus gehoorzaamheid.Ondertussen is gebleken dat hij een soort van vetzucht heeft, dus inmiddels is hij goed afgevallen, en Thara ook. Dus de problemen met Oscar zijn verleden tijd. We moeten hem in ieder geval niet zwaarder zien te krijgen.

Naar begin